Komentarze do Słowa 

(Łk 1, 39-45)

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:
«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w łonie moim. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ:

Wydała ona głośny okrzyk…
Elżbieta zareagowała całą sobą na Maryję. Nie miała wątpliwości Kto do niej przyszedł. Stanęła wobec Pana.
Gdyby spojrzeć szerzej….
W księdze Hioba została pięknie przedstawiona rozmowa Hioba z Bogiem.
Hiob do czasu spotkania z Bogiem uważał, że nie potrzebuje nawrócenia.
Ale kiedy stanął przed Bogiem, wobec Jego wielkości i świętości, zmienił się cały w sobie.
Powiedział: „dotąd Cię znałem ze słyszenia” (Hi 42,5).
Ile treści znajduje się w tym stwierdzeniu. „Dotąd Cię znałem ze słyszenia”.
Znamy częściowo to uczucie kiedy widzimy się z kimś tylko online, a potem spotykamy się na żywo. Ogromna zmiana jakościowa.
A Hiob spotkał Boga... I zobaczył prawdę.
To spotkanie było dla niego wstrząsem i stało się powodem prawdziwego nawrócenia.
Spotkanie Boga.

Jakie ma konsekwencje?
Prawdziwe spotkanie prowadzi do nowej jakości życia.
Jednak trzeba mieć w sobie wewnętrzne pragnienie takiego spotkania.
Pragnienie do przejścia z obszaru online do rzeczywistości.
Pięknie powiedział św. Augustyn: „boję się, że nie zauważę Boga przechodzącego obok mnie”.
Niewątpliwie Elżbieta zauważyła przychodzącego Pana.
Weszła w rzeczywistość spotkania z Nim.
Abyśmy i my weszli w taką rzeczywistość i krzyczeli z radości.

(Łk 1, 26-38)

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej anioł, rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego».
Wtedy odszedł od Niej anioł.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ:

Pełna łaski. Czy był wcześniej czy był później człowiek tak pełen łaski jak Maryja? Pokora Maryi zachwyciła Archanioła Gabriela. Błogosławiona jesteś- szepnął szeptem, który usłyszał cały świat. Upłynęły lata, spełniły się Słowa Archanioła Gabriela. I spełniło się to co Maryja wypowiedziała w Nazarecie: niech się stanie, oto służebnica.

Pozostała zawsze pokorna, zawsze wierna i kochająca Boga. Nie wiem czy poza Maryja jest jakiś człowiek, który zrozumiał dogłębnie tajemnicę cierpienia. Zrozumiał, przyjął i wytrwał. A przede wszystkim zaufał.

Kiedy w sercu staje się pustka, kiedy wydaje się, że już nic w nim więcej nie może się zmieścić, wtedy trzeba zwrócić się do Mamy Bożej, przez którą Bóg stał się dzieckiem – i prosić o Jej siłę i wierność.

Pięknie napisał Prorok Izajasz (Iż 54, 2-5)

2 Rozszerz przestrzeń twego namiotu,
rozciągnij płótna twego <mieszkania>, nie krępuj się,
wydłuż twe sznury, wbij mocno twe paliki!
3 Bo się rozprzestrzenisz na prawo i lewo,
twoje potomstwo posiądzie narody
oraz zaludni opuszczone miasta.
4 Nie lękaj się, bo już się nie zawstydzisz,
nie wstydź się, bo już nie doznasz pohańbienia.
Raczej zapomnisz o wstydzie twej młodości.
I nie wspomnisz już hańby twego wdowieństwa.
5 Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel,
któremu na imię - Pan Zastępów;
Odkupicielem twoim - Święty Izraela,
nazywają Go Bogiem całej ziemi.

(Mk 1, 14-20)
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!».
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.
Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

KOMENTARZ:

…natychmiast…

Jezus na Górze Oliwnej przed męką modlił się następująco:
«Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!» (Łk 22,42).

Gdyby spojrzeć na owo „natychmiast” Szymona, Andrzeja i innych… to bez zdania się całkowicie na wolę Boga, nie jest możliwe takie działanie. Ani nie ma przyszłości.
Dlatego tak wstrząsające są w tym kontekście Słowa Jezusa jakie padły na Górze Oliwnej. Oddają całą prawdę miłości i całkowitego oddania Bogu Ojcu.

Pójście drogą powołania nie jest proste, ani łatwe. Po wiośnie powołania przychodzi lato, jesień a potem zima. Jednak człowiek, którego wybór opierał się na „nie moja wola, lecz Twoja” przetrwa zimę i zobaczy wiosnę. Dni staną się dłuższe i światło zaleje serce. Amen.