Komentarze do Słowa 

Mt 16, 13-19
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?».
A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».
Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

KOMENTARZ:

Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół…
Nie wiemy co myślał Szymon po takich Słowach Jezusa. Zapewne nie wiedział, co właściwie oznaczają usłyszane Słowa. Być może interpretował je we własny sposób, na podstawie doświadczenia i wiedzy jakie posiadał.
Ale jedno jest ważne: nie powiedział NIE.
Upłyną lata zanim Piotr przybliży się do rozumienia tego, czego oczekiwał od niego Jezus. Lata wewnętrznego zmagania, nawet dramatycznego upadku. Jednak w życiu Piotra zwycięży miłość do Jezusa.
A jak my reagujemy na Słowo Boga? Jak reagujemy na wyzwania, które przed nami stawia?
Odciągamy decyzję w czasie, mówimy o tym jak bardzo jesteśmy zajęci, ile mamy problemów. Tchórzymy albo gorzej - po prostu nam się nie chce nic robić.
W takich momentach warto spojrzeć na św. Piotra i zobaczyć, na podstawie jakiej wiedzy podjął decyzję i w jakich warunkach.
Poświęcił Jezusowi całe swoje życie, nie udawał.
Nie bez powodu Szymon stał się Piotrem.
Amen.
B.P.

(Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.
Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.
Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz».

KOMENTARZ:

Ludzie z Niniwy…
Ks. Alessandro Pronzato powiedział: „Księga Jonasza stawia nas wobec dość niepokojącej rzeczywistości. Bycie wierzącym nie oznacza tylko wierzyć w Boga. Oznacza też wierzyć w człowieka. Być wierzącym to nie tylko widzieć zło, które jest w braciach, ale umieć przynajmniej wyczuwać możliwości dobra, które są w każdym człowieku”.
Kiedy trafimy na pierwotnych ludzi z Niniwy… pamiętajmy o tym, że każdy ma szansę się nawrócić i, że to jest możliwe.
Amen.
B.P.

(Iz 55, 10-11)
Tak mówi Pan Bóg: «Podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa».

KOMENTARZ:

Słowo...
Na ile mamy świadomość mocy Słowa wypowiadanego przez Boga?
Prorok Izajasz był świadkiem mocy Słowa Boga.
I takimi świadkami my również jesteśmy.
Nie ma przypadków, a dzieło Boga jest doskonałe.
Pięknie o tym napisała św. Edyta Stein.
„Co nie leżało w moich planach, leżało w planach Bożych. Coraz żywsze staje się we mnie przekonanie, płynące z wiary, że gdy się patrzy na rzeczy po Bożemu – nie ma przypadków, że całe moje życie aż po najdrobniejszy szczegół jest z góry nakreślone w planach Bożej Opatrzności i że układa się przed wszystkowidzącym okiem Boga w doskonałą i sensowną całość. Wówczas zaczynam się cieszyć na światło chwały, w którym ma się odsłonić ta całość pełna sensu”.
Amen.
B.P.

Mt 25, 31-36
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swoim tronie, pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie.
Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane dla was od założenia świata!
Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść;
byłem spragniony, a daliście Mi pić;
byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;
byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;
byłem chory, a odwiedziliście Mnie;
byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”.
Wówczas zapytają sprawiedliwi: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? Albo spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię, lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?”.
A Król im odpowie: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście”.
Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!
Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść;
byłem spragniony, a nie daliście Mi pić;
byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie;
byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie;
byłem chory i w więzieniu,
a nie odwiedziliście Mnie”.
Wówczas zapytają i ci: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?”.
Wtedy odpowie im: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tego i Mnie nie uczyniliście”.
I pójdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego».

KOMENTARZ:

On oddzieli jednych ludzi od drugich…
Może ktoś powie, że to tylko słowa?
Warto jest spojrzeć nie powierzchownie, ale kontemplacyjnie na Słowa wypowiadane przez Jezusa. Warto jest spojrzeć w kontekście innych Słów.
Bezpośrednio przed rozważanym dziś Słowem, Ewangelista Mateusz umieścił przypowieść o talentach, a przed nią- przypowieść o pannach roztropnych i nieroztropnych.
Jeśli na dzisiejsze Słowo spojrzyjmy w kontekście tych przypowieści to widzimy, że Jezus ukazuje nam niebezpieczeństwa, ukazuje nam ryzyka przyjęcia takiego, a nie innego modelu życia. Ostatecznie ukazuje nam konsekwencje naszych wyborów.
Wydaje się, że człowiek pomimo ostrzeżeń wypowiadanych przez Jezusa, lekceważy sytuację.
Żyje tak jakby nigdy miało nie nastąpić oddzielenie jednych ludzi od drugich.
Jakby Słowo głoszone przez Jezusa było tylko wypowiedzią retoryczną, ładnie skomponowaną grą słów i nic więcej.
Ale Jezus umarł na Krzyżu i Zmartwychwstał – to jest dowód prawdziwości Jego Słów.
Amen.
B.P.

(Mt 9, 14-15)
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?».
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».

KOMENTARZ:

my …. dużo pościmy…
Przez post, dobrze przeżywany, okazujemy naszą miłość Bogu. To nie jest czas stracony, jak uważa świat, ale to jest czas zyskany wielokrotnie.
Jak przy rozmnożeniu chleba przez Jezusa, z kilku ryb, stają się tysiące. Tak jest z czasem poświęconym na post- efekty są nadzwyczajne.
Warto spojrzeć na post oczyma Jezusa.
Jak On widzi post?
Niestety nasze widzenie postu często odbiega od tego, co pragnie zobaczyć Jezus.
Stańmy w prawdzie o własnym poście.
Może w tym roku będzie inaczej?
Amen.
B.P.

Pwt 30, 15-20)
Mojżesz powiedział do ludu: «Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, zachowywać Jego polecenia, prawa i nakazy; abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść.
Ale jeśli swe serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz oddawał pokłon cudzym bogom, służąc im – oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu.
Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi».

KOMENTARZ:

…kładę przed wami życie i śmierć…
Bóg przez cały czas istnienia człowieka wzywa nas do nawrócenia.
Każdego dnia i każdej godziny życia to wezwanie jest aktualne i żywe.
Bóg nie zawahał się nawet Syna poświęcić, abyśmy usłyszeli Jego wezwanie do nawrócenia.
Kto usłyszy będzie miał życie, kto nie będzie chciał usłyszeć, już dziś odrzuca szansę na życie wieczne.
Warto jest zrobić wewnętrzne rozeznanie, co jest z moim życiem? Jak nim gospodaruję?
Co robię dla życia? A może coś robię dla śmierci?
Co wybieram? Życie czy śmierć?
Amen.
B.P.

Mt 6, 1-6. 16-18)
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.
Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

KOMENTARZ: 

Kiedy pościcie…
Jak pościcie? Co z tego wynika? Jaki jest efekt postu? Czy następuje zmiana? Czy następuje nawrócenie?
Trzeba powiedzieć jasno- post, nawrócenie – jeżeli ich skutki nie przedkładają się na nasze relacje z Bogiem i ludźmi, jeżeli ich nie budują i nie umacniają – są tylko namiastką postu i namiastką nawrócenia i nie mają z nimi nic wspólnego.
Nawrócenie, jak ktoś bardzo pięknie powiedział, to zmiana celu życia, a post to czas walki wewnętrznej, która ma do tego doprowadzić.
Warto o tym pamiętać, szczególnie na początku Okresu Wielkiego Postu.
Amen.
B.P.

Mk 8, 14-21)
Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!»
A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?»
Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście».
«A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?»
Odpowiedzieli: «Siedem».
I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

KOMENTARZ:

Uczniowie Jezusa zapomnieli…
Czy tylko o chlebie zapomnieli uczniowie?
Jezus zwraca im uwagę, że zapomnieli o rzeczy znacznie ważniejszej.
Zapomnieli o wszystkim tym, czego dokonał, ale przede wszystkim zapomnieli o Nim.
Czy można być z Bogiem i o Nim zapomnieć?
Przykład uczniów pokazuje, że jest to możliwe.
A nasza codzienność, jak bardzo nieświadomie czy świadomie oddzielamy ją od Boga?
Bywa, że człowiek współczesny włącza i wyłącza aplikację Bóg – w zależności od potrzeb.
Fenomen polega na tym, że pomimo naszego braku stałości – Chrystus ciągle na nas czeka.
I to jest nadzwyczajne. Amen.
B.P.

(Mk 8, 11-13)
Faryzeusze zaczęli rozprawiać z Jezusem, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. On zaś westchnął w głębi duszy i rzekł: «Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę, powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu».
A zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę.

KOMENTARZ:

…zostawiwszy ich … odpłynął na drugą stronę.
Niestety są takie sytuacje i takie zachowania ludzi, wobec których nawet Jezus – odchodzi.
Zwróćmy uwagę, że są to sytuacje, które Jezus nazwał grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, grzechem przeciwko Bogu, kiedy człowiek chce wystawić Boga na próbę, kiedy podważa Jego Boskość.
Bywają sytuacje, bywają ludzie, wobec których, dla własnego bezpieczeństwa duchowego, należy zachować bezpieczną odległość.
I to co zrobił Jezus: zostawiwszy ich … odpłynął na drugą stronę, jest najlepszym i jedynym wyjściem z sytuacji.
Amen.
B.P.

(Mk 7, 31-37)
Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.
Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.
Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I przepełnieni zdumieniem mówili: «Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę».

KOMENTARZ:

On wziął go na bok, z dala od tłumu…
Najważniejsze uzdrowienia wcale nie odbywają się na oczach tłumu, wśród wiwatujących ludzi.
Bóg przychodzi w ciszy.
Czy wiemy czym jest cisza, w której przychodzi Bóg?
Czy to tylko brak dźwięków?
A co ze światem ciszy w Bogu?
To stan, którego uczymy się przez całe życie.
Stan, który pozwala usłyszeć nie tylko to, co mówi Chrystus, ale też co czuje i myśli.
Warto celebrować ciszę.
Amen.
B.P.