Komentarze do Słowa 

(Mt 1, 18-24)
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów».
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy: Bóg z nami.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

KOMENTARZ:

Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym…
Pięknie powiedziane: Józef był człowiekiem sprawiedliwym. Kto by nie chciał , aby tak o nim mówiono? Aby tak o nas mówił Bóg?  
Żyjmy tak, aby to było możliwe.
Amen. BP.
https://cfd.sds.pl/aktualnosc/2145,snj-18-grudnia-1572

(Rdz 49, 1a. 2. 8-10)
Jakub przywołał swoich synów i powiedział do nich: «Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, ojca waszego! Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon!
Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew się czai, gotuje do skoku, do lwicy podobny, któż się ośmieli go drażnić? Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród jego kolan, aż przyjdzie Ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!».

KOMENTARZ:

...przyjdzie Ten, do którego … należy…
Czy lubimy myśleć, że należymy do Boga?  
Co znajdujemy pod tym słowem? Radość czy obawę?
Bóg jest Jedynym, do Którego należność jest największym skarbem, jaki można sobie wyobrazić. 
I to jest piękne bardziej, niż możemy sobie wyobrazić.
Amen. BP. 

(Mt 21, 23-27)
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: «Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?».
Jezus im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?».
Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?”. A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka».
Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: «Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię».

KOMENTARZ:

…zadam wam jedno pytanie…
Jak odpowiadamy na pytania?  Jak często nasza odpowiedź jest niezgodna z naszymi intencjami? Jak często jedno myślimy a drugie mówimy?  
Faryzeusze odpowiadają na pytanie Jezusa, i jest to kłamstwo, ale tak naprawdę ich odpowiedź jest prawdą. Oni nie wiedzą, chociaż myślą, ze wiedzą.
Pytania Boga do nas są zawsze pytaniami o prawdę. Jeśli potrafimy pogodzić to co czynimy z naszymi intencjami, stanąć w prawdze– wejdziemy w dialog z Chrystusem.
Amen. BP. 

(Mt 11, 16-19)
Jezus powiedział do tłumów: «Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest do przesiadujących na rynku dzieci, które głośno przymawiają swym rówieśnikom: „Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wy nie zawodziliście”. Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: „Zły duch go opętał”. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a oni mówią: „Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników”.
A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny».

KOMENTARZ:

…. mądrość usprawiedliwiona jest przez swoje czyny…
Bóg daje nam znaki,
To od nas zależy jak je przyjmiemy,
Nie należy jednak Bogu dyktować warunków w tej kwestii,
Tylko przyjmować z pokorą to co otrzymujemy,
Aby odkryć obecność Boga,
Trzeba wyjść poza swoje "ja"
I przyjąć warunki jakie już sam ustalił,
Tylko tak osiągniemy Boże Królestwo.
Amen.

(Mt 11, 11-15)
Jezus powiedział do tłumów: «Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu, a zdobywają je ludzie gwałtowni. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie uznać, to on jest Eliaszem, który ma przyjść.
Kto ma uszy, niechaj słucha!».

KOMENTARZ:

…nie powstał większy od Jana…
Pan Bóg ceni i docenia człowieka. Indywidualnie każdego. Jest w nas Jego obraz, który zawsze jest bardzo dobry. 
Warto, aby człowiek o tym pamiętał. I cenił i doceniał obraz Boga w sobie. 
Najcenniejszą z ikon.
Amen. BP.

(Mt 11, 28-30)
Jezus przemówił tymi słowami: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

KOMENTARZ:

…słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie.
Czy to jest możliwe? 
Tak, bo jarzmem i brzemieniem jest miłość Jezusa, która uniesie wszystko i nigdy nie ustanie. Amen.
BP.

(Mt 18, 12-14)
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.
Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

KOMENTARZ:

…jeśli mu się uda…
Misja niemożliwa? Zostawić dziewięćdziesiąt dziewięć owiec i pójść za jedną, której odnalezienie nie jest pewne?
Tak to jest, że Bóg potrafi czynić rzeczy, których my nie możemy sobie wyobrazić. Tak to jest, że z sytuacji po ludzku niemożliwych Bóg wyprowadza dobro. Tak to jest, że Bóg jest ponad naszą logiką i myśleniem. Warto o tym pamiętać w chwilach uznawanych za niemożliwe do przejścia.
Amen. BP.

(Łk 5, 17-26)
Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli tam też faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem. A była w Nim moc Pańska, tak że mógł uzdrawiać.
Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa. On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy».

KOMENTARZ:

…siedzieli tam faryzeusze… jacyś mężczyźni starali się…wnieść…
Scena, która bardzo wiele mówi.  Jaką postawę można przyjąć wobec Jezusa? Można być widzem, który od czasu do czasu okazuje aktywność, szczególnie jak jest wizytacja. A można, wbrew zdrowemu rozsądkowi świata,  rozebrać dach po to, aby się dostać do Jezusa.
Jak myślicie, która postawa podoba się Bogu?
Amen. BP.

(Mt 7, 21. 24-2)
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, kto Mi mówi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.
Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.
Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».

KOMENTARZ:

…kto Mi mówi…
Co mówimy Panu Bogu? Jak mówimy? Czy mówimy prawdę? Czy usiłujemy manipulować? Czy udajemy innych, niż jesteśmy?
Pan jest nieskończenie cierpliwy, ale musimy mieć świadomość, że na koniec staniemy wobec prawdy o sobie.
Dlatego warto każdego dnia, z serca, prosić zawczasu o miłosierdzie.
Amen. B.P.

(Mt 15, 29-37)
Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u Jego nóg, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się, widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela.
Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby ktoś nie zasłabł w drodze». Na to rzekli Mu uczniowie: «Skąd tu, na pustkowiu, weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić tak wielki tłum?» Jezus zapytał ich: «Ile macie chlebów?». Odpowiedzieli: «Siedem i parę rybek». A gdy polecił tłumowi usiąść na ziemi, wziął siedem chlebów i ryby i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

KOMENTARZ:

Żal Mi…
Tak mówi Bóg o nas. Sposób myślenia, zachowania, oczekiwania człowieka, od tamtego czasu, niewiele się zmieniły. A nawet można rzec, że jesteśmy o wiele bardziej świadomi rzeczywistości w jakiej żyjemy, a jednak ciągle nie potrafimy nauczyć się, jak odrzucać zło i przyjmować dobro. Ale jest nadzieja i dał ją Chrystus, On doskonale potrafił to zrobić.
Amen. B.P.